*001980606
*00520220103150841.0
*007ta
*008211202t2022||||no# ###e#|||||00|#1#nno|d
*00900000cam#a2200000#c#4500
*019  $bl$dS
*020 #$a9788203379482$cNkr 379.00$qinnbundet
*035  $a(NO-LaBS)15614696(bibid)
*035  $a(NO-OsBAS)150407793
*040  $aNO-OsBAS$bnob$erda
*082  $a839.8228$qNO-OsBAS$223/nor
*090  $aSkuespill$dLYG
*1001#$aLygre, A.I.S.$d1968-$0(NO-TrBIB)98058951$4aut$_26307900
*24510$aTid for glede :$bskodespel$cArne Lygre
*264  $aOslo$bAschehoug$c[2022]
*300 #$a206 sider$c21 cm
*336 #$atekst$0http://rdaregistry.info/termList/RDAContentType/1020$2rdaco
*337 #$auformidlet$0http://www.rdaregistry.info/termList/RDAMediaType/#1007$2rdamt
*338 #$abind$0http://www.rdaregistry.info/termList/RDACarrierType/#1049$2rdact
*386 #$bNO$mCountry of origin$0(NO-TrBIB)98058951$2bokbas
*520 #$aEIT EG set seg føre å forsvinna. Han vil forlata heimen sin, kjærasten, byen der han vaks opp, foreldra og systera. Han vil pakka tinga sine, setja seg i bilen og køyra av garde. EIT EG er på veg vekk, men han stoggar bilen i vegkanten og får seg ikkje til å køyra vidare før han har møtt mora og systera, som nett no sit saman på ein benk nede ved ei elv attmed ein kyrkjegard. Han snur, køyrer attende for å møte dei ein siste gong. Eg forsvinn no, seier han. EIT EG er borte, og kjærasten, EIT ANNA EG, sit att i heimen deira, utan noko forvarsel og utan nokon svar. Tid for glede er eit stykke om oppbrot, einsemd, om å høyre til og å høyra saman, om tilgjeving, og om kven vi er for kvarandre.
*655 7$aSkuespill$0https://id.nb.no/vocabulary/ntsf/583$9nob$2bokbas$_42701600
*852##$iL
*85641$amedia.boknett.no$qimage/jpeg$uhttps://media.boknett.no/objects/93/77/150407793/productimage_ORG_85abf905fbb328362e33b8a28669cef8bc3680c3.jpg$3Omslagsbilde
^